Chemioterapeutyki podawane są pacjentom onkologicznym zarówno w monoterapii, jak i w terapii skojarzonej. Z wyborem dożylnej drogi podania wiąże się duże ryzyko powikłań, również ich wynaczynienie. Nazywamy tak niezamierzony wyciek leku do przestrzeni okołonaczyniowej. Częstość szacuje się nawet na 6,5 % chorych poddawanych rocznie chemioterapii systemowej. Jego konsekwencje mogą być różne, niekiedy bardzo poważne. 

Leki cytostatyczne, w dużej mierze wpływają w sposób niespecyficzny na komórki całego, naszego organizmu.

Choroby nowotworowe od wielu lat stanowią druga, a wśród kobiet w wieku 30-69 pierwszą przyczynę zgonów w Polsce po chorobach układu krążenia. Bardzo dynamicznie wzrasta liczba zachorowań na nowotwory złośliwe i jest jedną z najwyższych w Europie. W ciągu ostatnich 30 lat podwoiła się ich liczba. W 2010 roku z tego powodu zmarło ponad 90 tys. osób.

Leczenie onkologiczne to złożony, długotrwały proces. Jednym z elementów może być chemioterapia, czyli zastosowanie leków przeciwnowotworowych tzn. cytostatyków. Preparaty te są stosowane w celu zniszczenia komórek nowotworowy. Różnią się one między sobą sposobem w jaki uszkadzają komórki.Pacjenci przed rozpoczęciem leczenia z użyciem cytostatyków informowani są o potencjalnych jego powikłaniach, które występują z różną częstością i mogą być czasem charakterystyczne dla danego leku. Jednym z częstszych skutków ubocznych jest tzw. neutropenia. Co to właściwie jest i czemu się pojawia?

Leczenie onkologiczne to często długotrwała wielomiesięczna terapia składająca się z zabiegu operacyjnego, radio- i chemioterapii. Ta ostatnia metoda  kojarzy się chorym szczególnie z wymiotami oraz wypadaniem włosów. Chustka czy peruka stają się stygmatami dla leczonych pacjentów. Powodują liczne problemy natury psychologicznej, z objawami depresji włącznie. Utrata włosów jest szczególnie dotkliwa dla kobiet, które często zadają pytanie czy to nieuniknione.Po większości stosowanych cytostatyków (leków onkologicznych) może do tego dojść. Częstość tego powikłania zależy od grupy stosowanych leków, ale też od podawanych dawek. Najczęściej obserwuje się to zjawisko po lekach z grupy antracyklin oraz taksoidów. Są to substancje używane bardzo często w przypadku wielu typów chorób nowotworowych np. raka piersi.

Z roku na rok choroby nowotworowe stają się coraz powszechniejsze. Wzrasta ilość osób wyleczonych, jak i tych będących w trakcie terapii. Znaczny odsetek chorych chce prowadzić aktywny tryb życia i jak najmniej czasu spędzać w szpitalu. Stanowi to nie lada wyzwanie dla lekarzy i farmaceutów, by nowe leki nie tylko były efektywne, ale i jak najmniej wpływały na życie codzienne pacjentów.

Ambulatoryjne leczenie bólu nowotworowego jest nieskuteczne u większości pacjentów z zaawansowanymi nowotworami.

Kontakt ze spalinami z silników Diesla zwiększa ryzyko niektórych nowotworów i pylicy płuc.

Praca na nocną zmianę zwiększa ryzyko raka piersi.

Chore na cukrzycę kobiety po menopauzie obciążone są znacząco podwyższonym ryzykiem raka płuc.

Wczesna pomoc dla pacjentów z przerzutami poprawia emocjonalną i umysłową jakość życia.

Lenalidomid pozwala wydłużyć czas wolny od postępów choroby.

Przezklatkowe usunięcie przełyku jest bezpieczniejsze niż otwarta operacja.

Ryzyko nowotworów złośliwych jest niższe w przypadku chorych na schizofrenię oraz ich najbliższych krewnych.

TK z wykorzystaniem niskich dawek promieniowania nie zmniejsza śmiertelności związanej z rakiem płuc.

Ryzyko związane z operacją spada tylko w największych szpitalach.

Nitrozonornikotyna jest odpowiedzialna za wysokie ryzyko raka jamy ustnej lub przełyku.

Dzięki powszechnemu korzystaniu z mammografii liczba zgonów wywołanych rakiem piersi w Holandii spadła o 31 procent.

Badania przesiewowe zmniejszają ryzyko zgonu wywołanego rakiem prostaty.

Ćwiczenia rehabilitacyjne zmniejszają zmęczenia, poprawiają nastrój a także wzmacniają tułów i nogi.