Aktywność fizyczna a ryzyko raka wątroby

Swoje prace badacze z Australii prowadzili na genetycznie zmodyfikowanych myszach, u których doprowadzono do zwiększenia ich łaknienia – finalnie gryzonie stawały się otyłe i miały cukrzycę już we wczesnej dorosłości. Zwierzętom podawano substancję promującą rozwój raka wątroby, a później podzielono je na dwie grupy. Myszy należące do pierwszej grupy miały możliwość korzystania ze specjalnego kołowrotka, dzięki czemu w ciągu tygodnia pokonywały one dystans sięgający nawet 40 km, gryzonie z drugiej grupy nie miały natomiast możliwości podejmowania tego rodzaju aktywności fizycznej. Po upływie 6 miesięcy – ze względu na wzmożony apetyt – myszy z obu grup miały jednak nadmierną masę ciała.

W kolejnym etapie analiz badacze sprawdzali, u jak dużej ilości badanych zwierząt rozwinął się rak wątroby – okazało się, że miało go 64% gryzoni prowadzących mało aktywny tryb życia oraz 15% spośród tych myszy, które podejmowały aktywność fizyczną. Uczeni starali się dokładnie sprawdzić, skąd wzięły się te rozbieżności. Przyglądali się oni kinazie proteinowej JNK1 – sprzyja ona rozwojowi raka wątroby, zauważono jednak, że u aktywnych fizycznie myszy jej aktywność była znikoma. Uwagę badaczy zwrócił także gen p53 – może on mieć związek z hamowaniem rozwoju komórek nowotworowych, zaobserwowano w trakcie badań zaś to, że wysiłek fizyczny zwiększał aktywność tego genu.

Doniesienia australijskich naukowców z całą pewnością można uznać za interesujące – są one kolejnym dowodem na to, ze regularny wysiłek fizyczny w ludzkim życiu jest wręcz niezbędny dla utrzymania dobrego stanu zdrowia.