Rak przełyku

Rokowanie jest złe. Odsetek przeżyć pięcioletnich jest nie większy niż kilka procent.

Do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia tego nowotworu zaliczamy:

• nadużywanie alkoholu,
• palenie papierosów,
• żucie tytoniu,
• długotrwałe zapalenie błony śluzowej przełyku,
• achalazję przełyku,
• zespół Plummer-Vinsona,
• przełyk Barretta,
• niedobory witaminowe
• otyłość.

Znane są dwa główne typy raka przełyku - rak płaskonabłonkowy (w Polsce występuje w 90% przypadków) oraz rak gruczołowy (10%).

Ten pierwszy typ częściej występuje w części środkowej i górnej, a rak gruczołowy dotyczy zwykle części dolnej przełyku, występuje u młodszych chorych i zwykle niepalących. Nowotwór szerzy się miejscowo, a przerzuty odległe lokalizują się zwykle w wątrobie i płucach.
 

fot. pantherstock

Dysfagia, utrata apetytu, nudności, wymioty, bóle w klatce piersiowej i nadbrzuszu, krwawienie z przewodu pokarmowego i postępujące wyniszczenie to wymieniane w piśmiennictwie najczęstsze objawy raka przełyku. Ich wystąpienie zwłaszcza u pacjentów z grup ryzyka obliguje do wykonania badań diagnostycznych. Podstawę diagnostyki stanowi badanie endoskopowe i badanie radiologiczne przełyku i żołądka (to drugie badanie ma większą dostępność i jest lepiej tolerowane przez chorych, ale do postawienia rozpoznania konieczne jest pobranie wycinków w trakcie badania endoskopowego).

Dodatkowo celem oceny stopnia zaawansowania choroby nowotworowej konieczne jest wykonanie badania radiologicznego klatki piersiowej, USG jamy brzusznej, TK, ultrasonografii endoskopowej (dokładniejsza niż TK!) i niekiedy bronchoskopii.

Leczenie raka przełyku jest przede wszystkim operacyjne (resekcja przełyku). W wybranych przypadkach zaleca się chemioradioterapię lub radioterapię.