Chemiooporność
W przypadku zastosowania leczenia chemioterapią, można napotkać trudności w postaci reakcji organizmu jaką jest chemiooporność. Wynikać ona może, między innymi, z procesów komórkowych i biochemicznych jak również z naturalnych barier ustrojowych.
Wśród metod leczenia onkologicznego wyróżnić można szeroko stosowaną chemioterapię. Jest to jednak metoda, która jak wiele innych, ma swoje ograniczenia. Jednym z nich jest reakcja organizmu zwana chemioopornością czyli opornością na podawane leki. Ponieważ organizm ludzki posiada wiele mechanizmów opornościowych, często tego typu odzew organizmu, jest interakcją wielu z nich.
Opór w przypadku zastosowania chemioterapii ma podłoże komórkowe i biochemiczne, co oznacza upośledzenie zdolności organizmu do gromadzenia leku w komórkach, jego aktywacji wewnątrz komórek lub wzmożenie procesów dezaktywacyjnych czy też naprawczych w stosunku do zmian spowodowanych przez leki. Większość tego typu odpowiedzi organizmu jest efektem zmian ekspresji genów. O oporności stanowić może również naturalna bariera w ustroju, co z kolei jest mechanizmem anatomicznym.[1]
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- [1] „Podstawy kliniczne chemioterapii nowotworów” P. Siedlecki [w]: „Podstawy onkologii klinicznej” pod red. J. Medera, Warszawa 2011
