Jak żyć z rakiem jajnika?

Po 40 roku życia wśród wszystkich przypadków raka stanowi on aż 80-90%. W krajach rozwiniętych liczbę zachorowań szacuje się na około 192 tys. stanowiąc około 4% wszystkich nowotworów u kobiet.

W Polsce w 2006 roku odnotowano 3291 zachorowań na raka jajnika i aż 2390 zgonów. 5-10% przypadków ma podłoże genetyczne.

Choroba nowotworowa i leczenie wpływa nie tylko na funkcjonowanie osoby w wymiarze społecznym ale również na jej samopoczucie psychiczne. W ocenie jakości życia stosowane są wskaźniki:

• dobrostanu fizycznego;
• dobrostanu psychicznego;
• dobrostanu emocjonalnego;
• funkcjonowanie społeczne.

Jakość życia to pojęcie wielowymiarowe odnoszące się do trzech sfer funkcjonowania chorego człowieka:

• psychiki ( emocje+poznanie: refleksja nad chorobą, własna definicja zdrowia);
• ciała (dolegliwości związane z chorobą oraz stosowana terapia);
• zachowania (sposoby radzenia sobie ze stresem i chorobą).

Obecnie standard leczenia operacyjnego raka jajnika obejmuje wycięcie macicy z przydatkami oraz biopsję węzłów chłonnych miednicy mniejszej. U młodych kobiet w związku z możliwością planowania przez nie zajścia w ciąże usuwa się jedynie zmienione chorobowo miejsca z pobraniem wycinków i wymazów cytologicznych.

fot. ojoimages

Kobiety po operacji wymagają dalszego leczenia - chemioterapii. Może ona przyczynić się do znacznej poprawy samopoczucia osoby z zaawansowaną chorobą nowotworową, bowiem daje pacjentce poczucie, że ma szanse na wyleczenie (oddziałuje to pozytywnie na sferę emocjonalną).

Badania, w których oceniano jakość życia pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika wykazały, iż wraz z obniżeniem jakości życia chorych obniża się również jakość życia osób opiekujących się nimi. Podczas chemioterapii bardzo często wypadają włosy - może dojść do urazu psychicznego zwłaszcza wśród młodych kobiet. Pojawiają się też nudności i wymioty, które osłabiają organizm.

Choroba nowotworowa powoduje duże zmiany w wyglądzie chorego oraz psychice. Dochodzi do głębokich zmian emocjonalnych. Istotna jest tutaj rehabilitacja. Przywrócona zostaje kontrola nad własnym ciałem, odzyskiwanie poczucia własnej wartości. Ważnym etapem jest również rehabilitacja zawodowa - praca wpływa na poczucie tożsamości i własnej wartości.