W Polsce zachorowalność na raka piersi wykazuje stałą tendencję wzrostową i jest główną przyczyną umieralności wśród kobiet.
Choroba i leczenie mogą spowodować utratę sprawności seksualnej, co jest bardzo obciążające dla chorej. Menopauza jest okresem, kiedy szczególnie narasta uczucie braku atrakcyjności fizycznej, a rak piersi dodatkowo potęguje to uczucie. Po zakończeniu leczenia większości chorych ciężko jest wrócić do dawnych zajęć, ról społecznych, do takiego samego poziomu aktywności, jaki wykazywały przed chorobą. Jest to spowodowane poczuciem, iż choroba nie została wyleczona, że nadal jest się chorym, mimo, że w rzeczywistości nowotwór został wyleczony.
Kobiety boją się wrócić do życia zawodowego, ponieważ obawiają się odrzucenia ze strony współpracowników czy pracodawcy. Innym czynnikiem pozabiologicznymi, który dodatkowo pogarsza stan psychiczny chorej jest usamodzielnienie się dorosłych dzieci. Wzmaga to uczucie osamotnienia, taka kobieta czuje, że jest już niepotrzebna.
fot. ojoimages
Czynnikami, które stanowczo mogą poprawić stan psychiczny chorej oraz ułatwić powrót do zdrowia to stabilizacja życiowa, ekonomiczna i psychologiczna, posiadanie rodziny, partnera, często dorosłych już dzieci. Jest to tzw. sieć wsparcia, która daje poczucie bezpieczeństwa i pozwala na powrót do ról rodzinnych, społecznych i zawodowych.
Należy pamiętać o tym, że menopauza jest trudnym okresem w życiu kobiety, a choroba nowotworowa dodatkowo potęguje zły stan psychiczny i fizyczny kobiety. Chora nie powinna w tym okresie pozostawać sama z własnymi problemami, ale powinna otrzymywać dużo wsparcia, pomocy i cierpliwości, zarówno ze strony rodziny jak i lekarzy. Niezbędna jest konsultacja zarówno z lekarzem, jak i psychologiem.