Żywienie odgrywa kluczową rolę w opiece onkologicznej

Integralny element wsparcia terapii

Około miliona Polaków żyje obecnie z chorobą nowotworową [1]. Pacjenci onkologiczni mają zwiększone zapotrzebowanie na energię i białko, którego pokrycie jedynie tradycyjną dietą może być utrudnione z uwagi na występujące u nich dolegliwości związane z chorobą czy stosowanym leczeniem. W wyniku chemioterapii może dojść np. do zaburzeń odczuwania smaku, czego doświadcza nawet do 70% pacjentów [2]. Zdarza się też, że przyjmowanie posiłków jest dodatkowo utrudnione z powodu odczynu zapalnego błony śluzowej jamy ustnej i przewodu pokarmowego, nudności, jadłowstrętu, biegunek lub występujących trudności z przełykaniem.

Nierzadko dochodzi więc do poważnych zaburzeń stanu odżywienia, a w konsekwencji do niedożywienia. Objawy niedożywienia lub wyniszczenia występują u 30-85 proc. chorych na nowotwory [3]. To z kolei może zwiększać ryzyko gorszej tolerancji stosowanej terapii, zwiększać częstość powikłań infekcyjnych i chirurgicznych, a w konsekwencji skracać długość życia. Niedożywienie negatywnie wpływa na samopoczucie i stan sprawności pacjenta. Jednak jak zwracają uwagę eksperci w najnowszych zaleceniach, niedożywienie pacjentów onkologicznych jest nadal w dużej mierze nierozpoznane, niedoceniane i niedostatecznie leczone w praktyce klinicznej.

Im wcześniej tym lepiej

Opublikowane w 2021 roku wytyczne zostały opracowane w celu przełożenia aktualnych najlepszych dowodów naukowych i opinii ekspertów na zalecenia dla wielodyscyplinarnych zespołów odpowiedzialnych za identyfikację, zapobieganie i leczenie odwracalnych elementów niedożywienia u dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową. Zalecenia te potwierdzają, że interwencja żywieniowa powinna być rozpoczęta jak najwcześniej i obejmować wszystkie etapy leczenia - od momentu rozpoznania nowotworu, w ramach ścieżki diagnostycznej - i powinna być prowadzona równolegle do leczenia przeciwnowotworowego.

Jak czytamy w wytycznych wsparcie żywieniowe należy rozpocząć, gdy pacjenci nie są jeszcze poważnie niedożywieni. Pierwszą jego formą powinno być poradnictwo dietetyczne, aby pomóc w opanowaniu objawów i zachęcić do przyjmowania pokarmów bogatych w białko i energię. Jeżeli pacjent nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości składników odżywczych wraz ze spożywanymi posiłkami, wskazane jest zastosowanie żywienia medycznego.

Eksperci zalecają również, aby u pacjentów z niedożywieniem lub zagrożonych niedożywieniem nie stosować diet, które ograniczają spożycie energii. Podkreślają, że nie istnieją diety, które leczą raka lub bezwarunkowo zapobiegają jego nawrotom, a wszelkie typy diet, które nie są oparte na dowodach klinicznych mogą być potencjalnie szkodliwe i prowadzić do niewystarczającego spożycia energii i utraty masy ciała.

Zaangażowanie całego zespołu

Żeby wsparcie żywieniowe było skuteczne, muszą ze sobą współpracować specjaliści różnych dziedzin medycyny. Za żywienie pacjenta odpowiada cały zespół, a sukces zależy od zaangażowania poszczególnych jednostek na wszystkich etapach leczenia. Prawidłowa dieta czy zastosowanie żywienia medycznego – w przypadku niedoborów żywieniowych wynikających z trudności w spożyciu przez pacjenta pokarmów w odpowiedniej ilości i o odpowiedniej jakości - to niezbędne czynniki w każdym z trzech etapów leczenia, tj. w diagnozie, terapii i procesie rekonwalescencji. Niezwykle ważne jest zbudowanie przekonania, że żywienie kliniczne jest ważnym elementem wsparcia terapii. Takie podejście należy utrwalić już na poziomie instytucji, w której pracuje lekarz.

Istotne jest również, aby wszystkie osoby biorące udział w leczeniu chorego - lekarze, dietetycy, pielęgniarki i inny personel medyczny, a także dyrekcja i sam pacjent i jego rodzina - były przekonane, że opieka żywieniowa jest cenna i przynosi korzyść.