Rak jelita grubego a witamina D
Rak jelita grubego – ze względu na to, że jest jednym z najczęściej występujących nowotworów – wzbudza zainteresowanie wielu uczonych. Wciąż podejmowane są próby doskonalenia metod diagnostycznych, jak i schematów leczenia tej choroby. W ostatnim czasie uczeni z Dana-Farber's Gastrointestinal Cancer Treatment Center w Bostonie analizowali to, jaki wpływ na stan chorych na raka jelita grubego może mieć podawanie im witaminy D. Uzyskane przez nich wnioski z całą pewnością można uznać za interesujące.
Rak jelita grubego plasuje się w ścisłej czołówce najczęstszych chorób nowotworowych u ludzi – u kobiet zajmuje on drugą pozycję w tym rankingu, u mężczyzn zaś trzecią. Według danych Krajowego Rejestru Nowotworów, pochodzących z 2013 roku, w samej tylko Polsce odnotowano w tym czasie ponad 17 tysięcy zachorowań na tę jednostkę. To właśnie aż tak duża częstość raka jelita grubego odpowiada za to, że wciąż i wciąż coraz to kolejni uczeni zajmują się opracowywaniem metod leczenia tej choroby. Niedawno pracowali nad tym specjaliści ze Stanów Zjednoczonych – badacze przyglądali się związkowi pomiędzy witaminą D a rakiem jelita grubego.
W badaniach brało udział 139 pacjentów z rozpoznanym nowotworem jelita grubego, u których w momencie postawienia diagnozy obecne były już zmiany przerzutowe. Podzielono ich na 2 grupy – osobom należącym do pierwszej grupy podawano duże dawki witaminy D (8000 IU przez 14 dni, następnie 4000 IU), pacjentom z grupy drugiej podawano natomiast znacznie mniejsze dawki tego środka (400 IU/dobę). Poza suplementacją witaminy D chorzy z rakiem jelita grubego byli leczeni chemioterapią.
W kolejnym etapie prac badacze oceniali progresję choroby w poszczególnych grupach. Okazało się, że u badanych, którzy otrzymywali duże dawki witaminy D, dochodziło do zatrzymania postępu choroby przez 13 miesięcy. U tych z kolei pacjentów, którzy przyjmowali mniejsze dawki tej substancji, progresja choroby zatrzymywana była na okres 11 miesięcy.
Oczywiście nie sposób obecnie powiedzieć, że za opisane wyżej różnice odpowiedzialna była właśnie witamina D – w końcu pacjenci oprócz suplementacji tej substancji korzystali również i z chemioterapii. Autorzy prac zwrócili zresztą uwagę, że pacjenci sami – na własną rękę, bez uzyskania takich zaleceń od lekarza – nie powinni zażywać tak dużych dawek witaminy D. Wydaje się jednak, że witamina D i jej suplementacja rzeczywiście mogą korzystnie wpływać na efekty leczenia raka jelita grubego – zanim jednak środek ten zacznie ewentualnie być wykorzystywany u pacjentów cierpiących na tę chorobę, konieczne jest jeszcze przeprowadzenie odpowiednich badań.
