Odżywianie dojelitowe pacjentów z chorobą nowotworową

Bardzo często w żywieniu pozajelitowym stosuje się gotowe diety przemysłowe, które można podawać doustnie, za pomocą zgłębnika (zgłębnik nosowo-żołądkowy, nosowo-jelitowy) lub przez przetoki odżywcze (PEG).

Wskazania: niemożność lub znaczne utrudnienie połykania (nowotwory głowy, szyii przełyku), stan zapalny błon śluzowych przewodu pokarmowego.

Powikłania w żywienia dojelitowego są bardzo często spowodowane błędami w samej podaży diety, są to między innymi: zbyt duże stężenie lub osmolarność diety, zbyt szybka podaż, niska temperatura diety, zły dobór diety. W wyniki tych błędów, u blisko  10-30% pacjentów występują wzdęcia, bóle brzucha oraz biegunka.

Diety stosowane w żywieniu dojelitowym:

• polimeryczne (zwierają pełne białko),
• peptydowe (źródłem białka są polipeptydy pochodzące z hydrolizy wysokowartościowych białek),
• elementarne (źródłem białka są aminokwasy i małe peptydy),
• normokaloryczne ( zawierające 1 kcal w 1 ml diety),
• hiperkaloryczne (zawierające powyżej 1 kcal w 1 ml diety),
• normobiałkowe (do 20% całkowitej zawartości energii pochodzi z białka),
• bogatobiałkowe ( ponad 20% energii pochodzi z białka),
• diety zmodyfikowane,
• specjalnego przeznaczenia (dostosowane do zaburzeń metabolicznych spowodowanych bezpośrednio chorobą).

Wyboru odpowiedniej diety dokonuje lekarz wraz z zespołem żywieniowym, zależy on od choroby podstawowej, stopnia i rodzaju niedożywienia, zapotrzebowania na energię i białko, wieku pacjenta i chorób współtowarzyszących oraz zdolności przewodu pokarmowego zarówno do trawienia jak i wchłaniania składników odżywczych.

„Głodzenie nie poprawia wyników leczenia żadnej choroby. Metodą z wyboru jest żywienie dojelitowe”.