Nowoczesna rehabilitacja w chorobach onkologicznych narządu ruchu

Rehabilitacja jest szczególnie ważna w przypadku nowotworów kości i przerzutów nowotworowych do kości.

Rehabilitacja chorych onkologicznie, z powodu różnorodności problemów w ciągu trwania choroby, powinna się opierać na podejściu zespołowym lekarzy i terapeutów. Rehabilitacja powinna zachęcić chorego, zmotywować do leczenia oraz pokazać zalety płynące z terapii.

W skład zespołu rehabilitacji wchodzą:

• lekarze rehabilitacji medycznej, 
• fizjoterapeuci,
• pielęgniarka onkologiczna lub rehabilitacyjna 
• psycholog, 
• dietetyk, 
• pracownik socjalny,
• doradca zawodowy, 
• technik ortopedyczny, 
• inni, np. logopedzi, osoby duchowne.

fot. iStock

Wyróżnia się cztery podstawowe rodzaje interwencji rehabilitacji onkologicznych:

1. interwencje zapobiegawcze, które minimalizują następstwa leczenia, 
2. interwencja przywracająca, która pomaga chorym powrót do zajęć poprzedzających chorobę, 
3. interwencja podtrzymująca, która ma na celu przystosowanie pacjenta do choroby oraz jej następstw, np. nauka korzystania z protez, przedmiotów codziennego użytku, w celu polepszenia komfortu życia, 
4. interwencja paliatywna - stosowana jest podczas terminalnej fazy choroby. Zmniejsza ona odczuwanie komplikacji i poprawia jakość życia chorych, np. kontrola bólu, zapobieganie przykurczom czy odleżynom.

Coraz więcej badań potwierdza pozytywne następstwa rehabilitacji chorób onkologicznych.

Rehabilitacje różnią się u poszczególnych pacjentów:

• terminem rozpoczęcia rehabilitacji i intensywności ćwiczeń,
• czasem trwania,
• sposobem ich wykonywania dla osiągnięcia najkorzystniejszych efektów.