Metody leczenia choroby nowotworowej cz. III

Immunoterapia raka to strategia leczenia nowotworów polegająca na aktywacji układu immunologicznego, który posiada naturalne mechanizmy obronności przeciwnowotworowej.

Metoda ta ma na celu indukcję odpowiedzi immunologicznej u chorego z rozwijającym się nowotworem, aby powstały komórki zdolne do rozpoznania komórek nowotworowych jako obcych, a następnie powodowały ich zniszczenie.

 Immunoterapia obejmuje:

•  immunosupresję,
•  immunorekonstrukcję,
• immunostymulację.

Stosuje się je nie tylko w leczeniu nowotworów, ale również w przypadku chorób autoimmunologicznych i transplantologii.

W toku wieloletnich badań naukowcy stwierdzili, że guz nowotworowy doprowadza do zmiany funkcji jednego z białek znajdujących się na powierzchni limfocytów T, a które tworzą element obronny każdego organizmu.

Immunoterapię można podzielić na:

• lokalną (dotyczy ona jednej części ciała)
• całościową (dotyczy całego ciała; np. zastosowanie interferonu-alfa oraz genu interleukin-2 IL-2)
• niespecyficzną (stymuluje się system odpornościowy chorego do ogólnie lepszego działania)
• celowaną (immunoterapia nakierowana na konkretny rodzaj komórek, które mają być zwalczane - z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych lub „szczepionek”).

Niewątpliwie ta nowa metoda leczenia chorób nowotworowych ma przed sobą wiele wyzwań, wiadome jest, że nie zastąpi ona klasycznych metod omawianych wcześniej, jednak bezpośrednio w skojarzeniu z tymi metodami może znacznie zwiększyć skuteczność leczenia zaawansowanych stadiów nowotworów, a tym samym wydłużyć życie pacjenta.