Jak rozmawiać z ludźmi o diagnozie?

Jak rozmawiać o chorobie nowotworowej?

Zmiany, które wymusza na rodzinie choroba przewlekła zachodzą powoli na wielu płaszczyznach życia rodzinnego, zmienia się również hierarchia realizowanych celów i wartości. Choroba członka rodziny może prowadzić do jej scalenia, ale i czasem do rozpadu. Rodzina musi stanowić oparcie dla chorego na każdym etapie leczenia, mimo wielu trudności wspólna walka o zdrowie zwiększa bliskość, wzrost więzi uczuciowych, szczere rozmowy i wzajemne wspieranie się.

W podtrzymywaniu i budowaniu relacji rodzinnych potrzebna jest szczerość i rozmowa na każdy temat. Jeżeli w rodzinie są małe dzieci, przygotuj się do rozmowy z Nimi. Jeśli dzieci nie otrzymają uczciwego wytłumaczenia ich wyobrażenia o chorobie mogą okazać się gorsze i bardziej niepokojące.

Należy wiedzieć, że niezależnie od wieku dziecko czuje niepokój jaki panuje w domu. Warto pozwolić również dziecku na zadawanie pytań, gdyż dzieci tak jak i dorośli uczą się radzić sobie z chorobą i jej leczeniem.

W kwestii rozmowy o chorobie w gronie przyjaciół i krewnych to tylko od chorego zależy czy i w którym momencie powie znajomym o swojej chorobie. Warto jednak wiedzieć, że przyjaciele mogą stanowić dodatkową grupę wsparcia podczas procesu leczenia.

Współpraca przyjaciół w opiece nad przewlekle chorym oznacza szczerą i otwartą rozmowę nad udziałem każdego pomagającego, akceptację tego, co sami zaproponują i pogodne przyjęcie ich pomocy.

Najlepiej jest zapytać bliską osobę jakiej pomocy od nas oczekuje. Na każdym etapie leczenia należy otwarcie rozmawiać o chorobie, swoich obawach i oczekiwaniach.