W Polsce zachorowalność na raka piersi wykazuje stałą tendencję wzrostową i jest główną przyczyną umieralności wśród kobiet.
Najczęściej chorują kobiety w okresie menopauzy, kiedy zachodzi u nich wiele zmian psychicznych i fizycznych. Wiadomość o chorobie nowotworowej budzi silne, negatywne reakcje emocjonalne, np. lęk, poczucie zagrożenia i niepokoju.
Kobieta traci poczucie atrakcyjności fizycznej i poczucie własnej wartości, traci stabilność emocjonalną, a relacje partnerskie ulegają zaburzeniu. Konsekwencje choroby odczuwane są na poziomie biologicznym, psychicznym i społecznym. Taka destabilizacja w efekcie może prowadzić do depresji.
Poczucie bezsilności chorego wobec nowotworu narasta przez osłabienie spowodowane leczeniem i jego skutkami ubocznymi, niepewnością co do przyszłości, brak kontroli nad swoim życiem, mała wiedza na temat choroby i sposobów jej leczenia. Kobieta zazwyczaj wycofuje się z życia zawodowego i społecznego, rezygnuje z pełnionych ról. Taka kobieta ma poczucie osamotnienia, spowodowane izolacją od otoczenia i rodziny.
fot. ojoimages
Często zdarza się, że chora kobieta ma poczucie, ze to otoczenie odwraca się od niej, a w rzeczywistości to chora unika kontaktów społecznych. Leczenie onkologiczne wywołuje wiele negatywnych skutków fizycznych i psychicznych. Jest źródłem wielu lęków, przez utratę fizycznej atrakcyjności, wzrasta podatność na stres i zaburzenia psychiczne (np. wystąpienie depresji). Wzrasta lęk przed brakiem akceptacji ze strony otoczenia.